சு டோ கு : உனக்கும் எனக்கும் இனிமேல் என்ன குறை.. - ரேவதி நரசிம்மன்

இரண்டு பாகமாக நீங்கள் அனுப்பி இருந்தாலும் சிறியதாக இருப்பதால் ஒரே பாகமாகவே வெளியிட்டு விட்டேன்மா..

- ஸ்ரீராம் -

====================================================================================================

உனக்கும் எனக்கும் இனிமேல் என்ன குறை..

ரேவதி நரசிம்மன் 

திருவிடந்தை வராஹ பெருமாளைப் பூமிப்பிராட்டியை ஏந்திய கோலத்தில் அவளூக்கு உபதேசம் செய்யும் அழகை  ,நித்ய கல்யாணப் பெருமாளாகத் தரிசனம் செய்து வாங்கிப்போன அழகிய ரோஜா மாலையை அவருக்குச் சார்த்தினார் சுந்தரியின் அப்பா.

அங்கிருந்த அர்ச்சகர், சுந்தரியின் பெயருக்கு ,அர்ச்சனை செய்து அந்த மாலையை சுந்தரியிடம் கொடுத்து அணிந்துகொள்ளச் சொன்னார்.

'கையில வச்சுக்கறேனேப்பா' என்று கெஞ்சலுடன் அப்பாவைப் பார்த்தாள் சுந்தரி.

'இல்லைம்மா கழுத்தில போட்டுக்கோ' என்ற அம்மாவின் கண்டிப்பான வார்த்தையை மீற முடியாமல் மாலையை அணிந்து கொண்டாள்.

 இத்தனை பேர் முன்னால் மாலையோடு ஒன்பது தடவை கோவிலைச்  சுத்தணுமாம்.

'என்ன பைத்தியக் காரத்தனம்' என்று மனம் முரண்டு பிடிக்க கடுகடு முகத்துடன் கருவறைப் படியைத் தாண்டும்போது அந்தப் பக்கம் ஒரு வாலிபனும் அவன் பெற்றோர்களும் கைகளில்  மாலையுடன் உள்ளே நுழைவதைக் கண்டாள்.

'ஆஹா இன்னோரு பலியாடு போகிறது' என்று சன்னிதி வெளிச்சத்தில் அவனை எடை போட்டாள்.

'ம்ம். நல்லாத்தானே இருக்கார்...  எந்த இடத்தில தோஷமோ' என்று குறும்பு கண்களில் மின்ன அவனை நோக்கவும், அந்தப் பையனும் எதேச்சையாக இவளைப் பார்க்கவும், அந்தக் குறும்பைப் புரிந்து கொண்டவனாக, அவனும் முறுவல் செய்தான்.

அடுத்து சூரிய வெளிச்சத்தில் வந்ததும், துவஜஸ்தம்பத்தைச் சுற்றி பிரகாரத்திற்கு வந்தார்கள்.

அங்கே பார்த்தால் இவளைப் போல பத்துப் பேராவது மாலை

 அணிந்து இலக்கில்லாமல் பார்த்துக் கொண்டு தாயார் சன்னிதிக்குச் சென்று கொண்டிருந்தார்கள்.

உள்ளே போக வழி இல்லாமல் ஏதோ வேலைகள் நடந்து கொண்டிருந்தன.

வெளியிலிருந்து சேவித்துவிட்டு,  அடுத்தாற்போல் இருந்த ஸ்தல வ்ருக்ஷத்தை நோக்கிச் சென்றனர்.

'கல்யாணம் ஆன பிறகு இங்கே கொண்டு வந்து மாலையை மரத்துல சார்த்தணும்பா.  பாரு எத்தனை வாடின மாலை தொங்குகிறது.  ரொம்ப  கருணையான பகவான். வருடத்தில் எல்லா நாளும் கல்யாணம் புரிந்து கொள்ளும் தயாபரன்.  

365 கன்னிகைகளைத் திருமணம் செய்து கொள்வதாக அவர்களது தந்தைக்கு வாக்குக் கொடுத்திருக்கிறான்.  குணபதி..  'மரத்தை வணங்கிக் கொள்ளப்பா, சீக்கிரமே மணப்பெண்ணுடன் வர அருள் செய்' என்று வேண்டிக் கொள்'  என்னும் குரலைக் கேட்டு மீண்டும் திரும்பினாள்.

'ஓ... அதே  பையன்...  குணபதியா.  படு கர்னாடகமா இருக்கே.

இந்தக் குணபதிக் கேற்ற குணவதியே மணப் பெண்ணாக வரட்டும்'

என்று மீண்டும்  சிரிப்புத் தோன்ற, முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள்.

அப்படியும் பார்த்துவிட்டான் அந்தக் குணபதி.

மிக்க சிரமத்துடன் தன்னை அடக்கிக் கொண்டான்.

இதே போல ஒன்பது தடவை சுற்றி வருவதற்குள் பெற்றோர்கள் பழகி விட்டார்கள். குலம் கோத்ரம் எல்லாம் எல்லாம் தெரிந்து கொண்டார்கள்.. 

'ஏதோ தெய்வாதீனமாகச் சந்தித்திருக்கிறோம்.   

ஆனால்...'. என்று இழுத்தார் சுந்தரியின் அப்பா  முத்துராமன்.

'எங்கள் குல வழக்கப் படி ஜாதகம் குறிப்பதில்லை,,,' என்றதும் ஆச்சர்யத்துடன் பார்த்தார் நடராஜன்.

'எங்க வீட்டில தான் அந்தப் பழக்கம்னு நினைத்தேன்.  நாங்க நெல்லைப் பக்கம்,  நீங்க .... '

'நாகர்கோயில்' என்று முடித்தார் முத்துராமன்..

'எங்க வழக்கப் படி 23 24 வயசில பையனுக்கு மணமுடிச்சுடுவோங்க.  இவனுக்கு 24ம் முடிஞ்சுடுத்து'

'எங்க வீட்டிலயும் 20 வயசுல பொண்ணு வீட்டை விட்டுப் போயீடும்.  இவளுக்கு 21 ஆகிறது' என்றார் சுந்தரியின் அப்பா.

மௌனம் நிலவியது.

சுந்தரியின் அம்மா  கோமதியும், குணபதியின் அம்மா காந்திமதியும்  தங்களுக்குள் பேசிக் கொண்டார்கள்.

தொலைபேசி எண்களை பரிமாறிக் கொண்டார்கள்.   சுந்தரியும் குணபதியும் மௌனம் காத்தார்கள்.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

கோவிலில் சந்தித்ததால் இந்தச் சந்திப்புக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தார்கள் பெரியவர்கள்.

 குணபதிக்கு  சுந்தரியைப் பிடித்துவிட்டது.  சுந்தரி ஜாக்கிரதையாக இருந்தாள்.

'முதல் சந்திப்பில் எப்படி எல்லாவற்றையும் முடிவெடுக்க முடியும்.  சந்திப்பு நல்லது தான்.  அவனுடன் பேசணும்.

அம்மா அப்பா எப்படி இருப்பார்களோ...'  என்று யோசித்தபடி வெளிமண்டபத்தில் வாங்கிய வடைமாலைத் துணுக்குகளைச் சத்தம் வராமல் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

மகன் அடிக்கடி சுந்தரியைப் பார்ப்பதைக் கண்ட  அவன் அப்பா நடராஜன் 'பேசுவதானால் பேசேன் பா'..' என்றதும்  'இல்லப்பா நீங்க பேசி முடிங்க. நான் அப்புறம் பேசுகிறேன்' என்றான்.

முத்துராமனும் சுந்தரியைக் கேட்டார். அவளோ 'நீங்கள் ஒரு முடிவுக்கு வாருங்கள்.  பிறகு நாங்கள் பேசிக்கொள்கிறோம்.' எனவும், பெற்றோருக்கு இவர்கள் சொல்லி வைத்தாற்போல

ஒரே மாதிரி பேசுவது சிரிப்பு வந்தது.

 'நாளை உங்களுடன் பேசுகிறோம்'  என்றபடி விடை பெற்றனர்

இரு குடும்பத்தினரும். சுந்தரியும் குணபதியும்  வணக்கம் சொல்லி அவரவர் வண்டியில் ஏறிக் கொண்டனர்.

இரு பெற்றோர்களும் பெண் பையனைக் கேட்ட போது

'நாங்கள் இருவரும் முதலில் சந்திக்கிறோம்.

அவள் விருப்பம் என் விருப்பம் எல்லாம் ஒத்துப் போகணும்,. பிறகு உங்க இஷடப்படி உங்கள் வார்த்தைக்குக் கட்டுப்படுகிறோம்' என்று இருவருமே சொல்லிவிட்டார்கள்.

சு டோ கு  இரண்டாம் பாகம் 

சுந்தரியும் குணபதியும் அன்றிரவு உறக்கம் வராமல்

யோசித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

குணபதியின் பெற்றோர்களும் சுந்தரியின் பெற்றோர்களும்

செய்த தீர்மானத்தைப் பற்றியும் அவர்கள்  யோசிக்க வேண்டி இருந்தது.

திடீரென வந்த ஐடியாபடி சுந்தரி முதலில் குணபதியை கைபேசியில் அழைத்தாள்.  

உடனே   எடுத்துப் பதில் சொன்னான். 

சுந்தரிக்கு மீண்டும் சிரிப்பு வந்தது. 'நீங்களும் தூங்கவில்லையா?' என்று கேட்டாள்.

'இது போலக் கண்டிஷன் எல்லாம் போட்டால் என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.  நாம் ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிந்து கொண்டால்தானே அடுத்த நடவடிக்கை...'. என்றான் அவன்.

'அதே தான் எனக்கும் தோன்றியது.  நாளைக்கு நாம் சந்திக்க வேண்டும்...எங்கே?'  என்றாள். 

'USIS  லைப்ரரிக்கு வரமுடியுமா...?'

'ஓகே. சாயந்திரம் 4 மணிக்கு அங்கே இருப்பேன்' என்றதும், இருவருக்கும் மனம் கொஞ்சம் அமைதியாகியது.

காலை எழுந்ததும் பெற்றோர்களைப் பார்த்து 'எனக்கு

சாயந்திரம் லைப்ரரி போகணும்.  உங்கள் திட்டம் பற்றி எனக்கு யோசிக்க நேரம் வேண்டும்' என்றாள்.

'அதுக்கு என்னம்மா..  உங்கள் இருவர், வாழ்க்கை திருப்தியாக அமையத்தான் இந்த ஏற்பாடு' என்றார் அப்பா.

'நாங்கள் முதலில் ஒருவருக்கு ஒருவர் சரியான்னு பார்க்கணும் அப்பா.  அப்புறம் தான் பெற்றோர்' என்ற  பெண்ணை.மலைப்புடன் பார்த்தார்.

'இந்த யோசனையே முதலில் தப்பு.  நாங்கள் என்ன

சின்னக் குழந்தைகளா.  இரண்டு நாள் நேரம் எடுத்துப்போம்' என்றாள் சுந்தரி.

'குணபதியும் ஒத்துக் கொண்டானா..?'

'ஆமாம்..  நாங்கள் இருவரும்  சந்தித்துப் பேசப் போகிறோம்...'

'சரி.  நல்ல முடிவுக்கு வாருங்கள்' என்று ஒதுங்கிக் கொண்டார் தந்தை.

இதே நாடகம் குணபதியின் வீட்டிலும் நடந்தது..  அவர்களும்

ஒத்துக் கொள்ள வேண்டியது ஆயிற்று.

மாலை தன்னைக் கச்சிதமாக ஒப்பனை செய்து கொண்டு

ஜீன்ஸ், டி ஷர்ட்டில் கிளம்பும் பெண்ணை அம்மா கவலையுடன்

பார்த்தாள்.

'இதுதான் மா நான் .  சரியா?' என்று கிளபினாள் தன் ஸ்கூட்டியில்.

அங்கே லைப்ரரி வாசலில் நின்ற குணபதியைக் கண்டதுமே இயல்பாக மனம் மலர்ந்து புன்னகை வந்தது.

'ஹலோ...' என்று விளித்தபடி இருவரும் நெருங்கி, தங்கள் தங்கள் அட்டையைக் காட்டி உள்ளே நுழைந்தனர்.

ஏதோ ஒரு புத்தகத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஒரு மேஜையின் இருபக்க நாற்காலிகளில் அமர்ந்தனர்.

'வீட்டில் ஓகேயா?' என்றான் குணபதி.  

'ஆமாம் குணா..  நான் சொல்லிவிட்டேன்...'

'நானும்தான் சுன்சுன்' என்றான் குணா வான குணபதி.

'சுன்சுனா?  என்ன பேரு அது...  ஏதோ இந்திப் பாட்டு மாதிரி இருக்கு' என்று சிரித்தாள்.

'ஆமாம்.  பழைய காலப் பெயர்,  புது உடை பேரை மாற்றி விட்டேன்' என்றான் குணா.

'சரி.. இப்போ நம் எதிர்காலம் என்ன ஆகப் போகிறது?  இரண்டு பேருக்கும் வேறு குழந்தைகள் கிடையாது. அதனால் தங்கள் சாய்ஸ் சரியாக இருக்கணும்னு எதிர்பார்க்கிறார்கள்...'

'நம் முடிவுதான் இப்போது முக்கியம்' என்றான் குணா.

அதற்குமேல் மடை திறந்தது போல் தங்கள் விஷயங்களையும்,

நம்பிக்கை,  விருப்ப வெறுப்புகளையும்  பற்றிப் பரிமாறிக்

கொண்டனர்.

அங்கிருந்து வெளியே வந்து லஸ் வினாயகர் கோவிலுக்குச் சென்றனர்.  அங்கிருந்த குருக்கள் இருவரையும் பார்த்து நட்புடன்

புன்னகைத்தார்.  'நண்பர்களா?'  என்றார்.  

'ஆமாம் சார்.  பிள்ளையார் பெயரில் அர்ச்சனை' என்றனர்.

'ஆஹா அதுக்கென்ன.. என்றபடி  தன் கணீர்க் குரலில் அர்ச்சனையை ஆரம்பித்தார்.

அழகான குழந்தையைப் போல் வீற்றிருந்த பிள்ளையாரை இருவரும் ரசித்துத் தொழுதனர்.

மாலையைக் குணாவின் கழுத்தில் போட்ட கணபதிக் குருக்கள், 'சீக்கிரமே  விவாகப் பிராப்திரஸ்து' என்று ஆசிர்வதித்தபடி சுந்தரியின் பக்கம் திரும்பி மல்லிகை மாலையைக் கொடுத்தார்.

தட்டில் அர்ச்சனைக்கான பணத்தை மரியாதையுடன் வைத்த குணாவை பார்த்து மகிழ்ந்தாள்.  இங்கிதம் தெரிந்தவன் தான் என்றபடி பிள்ளையாரை இருவரும் வலம் வந்தனர்..

வெளியே வந்து அவரவர் வண்டியில் உட்கார்ந்து கொண்டு

'சரவணபவன் போலாமா' என்று கேட்ட குணாவுக்கு மறுப்பு

சொல்லவில்லை.

'நாளை நாங்கள் உங்க வீட்டுக்கு வருகிறோம்' என்றாள்.

'நான் காத்திருக்கிறேன்' என்றான் குணா.

இருவருக்கும் புரிந்துவிட்டது...  இனி வாழ்க்கையில்

அவர்கள் விருப்பம் போலத்தான் எல்லாம் என்று.

இரு வண்டிகளும் இணையாக சரவணபவனில் நுழைந்தன.

இரண்டு மணி நேரம் கழித்துதான் அவரவர் வீட்டை அடைந்தனர்.

பெற்றோர் விருப்பமும் அவர்கள் விருப்பமும் ஒன்றாகி

ஆவணி மாதம் திருமணம் நிச்சயிக்கப் பட்டது.