சு டோ கு : என்னோடு வா வீடு வரைக்கும் 2 - பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்

என்னோடு வா வீடு வரைக்கும் 2 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

(நேற்றைய கதையின் தொடர்ச்சி...)

அவளுக்கு வந்த கோபம் அவள் மகளுக்கு வரவில்லை. 

“ஓரு வாரத்தில் என்ன ஜட்ஜ் பண்ண முடியும்னு கேட்கிறாய், பொண்ணு பார்ப்பதுன்னு ஒரு நிகழ்ச்சியில் அரை மணி நேரம் பார்த்துட்டு கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ணுகிறார்களே..? எந்த நம்பிக்கையில் செய்கிறார்கள்? தவிர நானும், அவனும் ஒரே வீட்டில்தானே இருந்தோம்…”

“என்னடி சொல்ற..?”

“அம்மா, ஒரே வீட்டில் இருந்தோம், ஒரே ரூமில் இல்ல.. நான் நியுஜெர்சி வந்த பொழுது இன்னொரு பெண்ணும் என்னோடு இருந்தாள், அவ ஊருக்கு வந்ததும் எனக்கு ரெண்டு மாசம்தான் நியூஜெர்சியில் இருக்கணும், அதுக்காக ஒரு வீடு பார்க்க வேண்டாமேனு அந்த வீட்டிலேயே இருந்துட்டேன்.”  அலட்சியமாக டப்பாவை திறந்து ஒரு பிஸ்கெட்டை எடுத்து வாயில் போட்டுக்கொண்டே அதை விட அலட்சியமாக கூறினாள்.

“அப்போ ஒரு வாரம் அவங்க வீட்டில் போய் இருக்க நீ ரெடியா?”

அவள் பதில் சொல்லாமல், புருவத்தை உயர்த்தி தோள்களை குலுக்கினாள்.

“என்னது இது? இவ இப்படி சொல்றா? ஒரு பெண்ணை கல்யாணதிற்கு முன்னால் எங்க வீட்டில் வந்து ஒரு வாரம் தங்குனு சொல்றது அயோக்கியத்தனம் இல்லையா?” கணவனை உதவிக்கு அழைத்தாள்.

இதுவரை மனைவியும், மகளும் பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டிருந்த சங்கர்,

“இவ மட்டுமா அவங்க வீட்டுக்கு போகப் போறா? அந்தப் பையனும்தான் நம்ம வீட்டுக்கு வரப் போறான். தவிர அயோக்கியன் வீட்டுக்கு வா னு கூப்பிட மாட்டான், வேற எங்கயோ கூப்பிடுவான். தன் வீட்டுக்கு வந்து பார்த்தால், பிடிக்கும்னு நம்பிக்கை இருந்தால்தானே கூப்பிட முடியும்.”

எப்போதும் போல் அப்பாவும், மகளும் ஒன்று சேர்ந்து விட்டார்கள், இனி தன் பேச்சு எடுபடாது என்பது புரிந்து போக, “என்னவோ பண்ணுங்க, அட்லீஸ்ட், நீங்களா ஃபோன் பண்ணாதீங்க, அவங்களா கூப்பிடட்டும்” என்றவள், ஹாலில் மாட்டியிருந்த வெங்கடாஜலபதி படத்தைப் பார்த்து கை கூப்பினாள்.

“என்னப்பா நீ பாட்டுக்க தடால்னு சொல்லிட்ட, அவங்க பாவம் இதை எதிர்பார்க்கலை…” கார் ஓட்டிக் கொண்டிருந்த குணா அப்பாவிடம் கேட்டான்.

“கேட்டுதானே ஆகணும்?”

“ஸ்ப்போஸ் அவங்க ஒத்துக்கலன்னா..?”

“வேற பொண்ணு பார்க்க வேண்டியதுதான்..”

“என் மேல் உனக்கு கோபம் எதுவும் இல்லையே..?” சிரித்துக் கொண்டே குணா கேட்க, “ஏன் அப்படி கேட்கற?” என்றார் ராமசேஷன்.

“பின்ன..? பொண்ணு கிடைக்கறதே கஷ்டமா இருக்கற கால கட்டத்துல அன் ரியலிஸ்டிக்கா கண்டிஷன் போட்டா?”

“டோண்ட் ஒர்ரி, பொண்ணு கிடைப்பா,”

“அனிதா வீட்டிலிருந்து ஃபோன் ஏதாவது வந்ததா?”

“இதுவரை இல்லை, நான் கூப்பிடுகிறேன்..” என்று சொல்லிக் கொண்டே இருக்கும் பொழுது அவர் செல்ஃபோன் ஒலித்தது.

எல்லோரும் ஒப்புக்கொண்டதற்கிணங்க குணா, அனிதா வீட்டிற்கும், அனிதா வீட்டிற்கும் புலம் பெயர்ந்தனர்.

இருவரும் தங்கள் வீட்டில் இருப்பது போலவே இருக்க வேண்டும் என்பது முக்கிய நிபந்தனை.

------

முதல் நாள் காலை அவளை ஒரு விசித்திரமான சப்தம் எழுப்பி விட்டது. கொஞ்சம் பயத்தோடு வெளியே வந்து பார்த்தாள். “அங்கிள் ஈஷா யோகா செய்கிறார், வேற ஒண்ணும் இல்லை, பயப்படாதே” என்று சின்ன சிரிப்போடு சொல்லிவிட்டு, “பல் தேய்த்தாச்சா? காபி கலக்கலாமா?” என்று கேட்டாள் சுமதி.

உனக்கு சர்க்கரை எவ்வளவு?

“கொஞ்சம் கசக்கணும்”

ஆன்ட்டி கொண்டு வந்த காபி அதிகமாகவே கசந்தது.

ஈஷா யோகா முடித்து விட்டு வந்த, ராமசேஷன், “என்னம்மா? நன்னா தூங்கினாயா? பேப்பர் படிக்கும் பழக்கம் உண்டா?”

“இவருக்கு எல்லாரும் பேப்பர் படிக்கணும்..” என்றபடியே வந்த சுமதி, ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் ரெடி, ஆரத்தி எடுக்க வரேளா..” என்று அழைத்ததும், எல்லோரும் பூஜை அறையில் குழுமினர். சாய் பாபா ஆரத்தி பாடலை சுமதி துவங்க, மற்றவர்களும் சேர்ந்து கொண்டனர்.

அம்மாவிடம் ஃபோனில் பேசலாம் என்று வாசலுக்குச் சென்றவள் கண்களில் கேட்டில் மாட்டியிருந்த ஒரு பிளாஸ்டிக் கவர் பட்டது. அதில் பன்னீர் ரோஜா, சாமந்தி, அரளி போன்ற உதிரிப் பூக்கள் மட்டும் இருந்தது. அதை எடுத்து சுமதியிடம் கொடுத்த போது, “இது சாந்தினி மதருக்கு வைக்க வாங்குவாள், ஃப்ரிட்ஜில் வைத்து விடு” என்றாள்.

அனிதாவுக்கு தலை சுற்றியது. ஒரே வீட்டில் வசிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும், வேறு வேறு குருமார்களா? இது மட்டுமல்ல அந்த வீட்டில் எல்லாமே அவளுக்கு விதியாசமாகத்தான் இருந்தன.

இந்த வீட்டில் சாப்பிடும் போதும், இரவில் படுத்துக்கொள்ளும் முன்னரும், எல்லோரும் பல விஷயங்களை விவாதித்தார்கள். மோடி செய்வது சரி, தவறு என்று அர்னாப் கோ ஸ்வாமியின் டாக் ஷோக்கு ஈடாக அடித்துக்கொண்டார்கள். ரஜினி ஏன் இன்னும் கட்சியின் பெயர் கூட அறிவிக்கவில்லை? பி.ஜே.பி. தமிழகத்தில் வேரூன்ற முடியுமா?

“கர்னாடக இசைப் பாடகர்கள் கிருத்துவ பாடல்களை பாடலாமா? ஏன் கூடாது? அர்த்தமுள்ள இந்துமதம் எழுதிய கண்ணதாசன் ஏசு காவியம் எழுதவில்லையா?”

என்றெல்லாம் இவர்கள் சூடு பறக்க விவாதம் செய்யும் போது, “இதைப் பற்றியெல்லாம் இவர்கள் ஏன் கவலைப் படுகிறார்கள்?” என்றுஅனிதாவிற்கு தோன்றியது.

குணாவிற்கு நேர் எதிர் அனுபவமாக இருந்தது. அனிதா வீட்டில் ஒவ்வொரு நாளும் என்ன சமைக்க வேண்டும் என்பதைக் கூட அவள் தந்தைதான் முடிவு செய்தார்.

“கத்தரிக்காய் வாங்கி வந்திருக்கிறேன், ரசவாங்கி பண்ணிவிடு, அவியல் பண்ணி ரொம்ப நாளாச்சே..? நாளைக்கு செய்கிறாயா? ஈவினிங் அடை செஞ்சுடு..”

அவரால் மாற்றுக் கருத்துக்களை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது என்பதை ஓரிரு நாட்களிலேயே புரிந்து கொண்டான்.

ஒரு வாரம் ஓடி விட்டது, பெரியவர்களை பொறுத்தவரை இரண்டு வீட்டாருக்கும் திருப்திதான். இனிமேல் முடிவெடுக்க வேண்டியது குணாவும், அனிதாவும்தான். “பேசி உங்கள் முடிவை சொல்லுங்கள்” என்று இரு வீட்டு பெரியவர்களும் சொல்ல, அனிதாவும், குணாவும் ஸ்டார் பக்ஸில் சந்தித்தார்கள்.

“ஹொவ் வாஸ் த எக்ஸ்பீரியன்ஸ்?”

ஒருவரை ஒருவர் கேட்டுக்கொள்ள, “குட்” என்று குணாவும், “கொஞ்சம் வியர்டாக இருந்தது” என்று அனிதாவும் சொன்னார்கள்.

“வியர்ட்..? எப்படி?”

“ஆமாம், ஒரு வீட்டில் நாலு பேர் இருந்தால், நாலு பேருக்கும், நாலு குருவா?”

“ஓ! அதுவா?, அவரவர் மன முதிர்சிக்கு ஏற்ப, குரு அமைவார். இதுல என்ன இருக்கு? எல்லா இடங்களுக்கும் சென்றாலும், அவரவர் குருவாக ஏற்றுக் கொண்டவர் சொல்வதைத்தான் பின்பற்றுவோம்,, க்ளியர்?”

அனிதா சிரித்துக் கொண்டே தலை அசைத்தாள். இன்னொரு விஷயம் ஆச்சர்யமா இருந்தது. எங்கேயாவது போகணும்னா, முதல் நாள்தான் எல்லா ஏற்பாடும் பண்றீங்க? எங்க வீட்டில் ரெண்டு நாள் முன்னாலேயே ரெடியாகி விடுவோம்.”

“வேலை நடக்கறதா, இல்லையா? அது சரி, என்ன சொல்ல வர? நம்ப ரெண்டு பேரோட வீடும் எதிரெதிர் துருவம் என்றா?

“ஆமாம்”

“சரி வா, இதை நம்ம பேரண்ட்ஸ் கிட்ட சொல்லிடலாம். முதலில் எங்கள் வீட்டுக்குப் போகலாம்,”

என்று இருவரும் கிளம்பி, குணாவின் வீட்டை அடைந்த பொழுது, வாசலில் போடப்பட்டிருந்த பெரிய கோலம் அவர்களை ஆச்சர்ய்ப்படுத்தியது.  

உள்ளே பெரியவர்களில் ஆண்கள் வேஷ்டி, ஜிப்பா, அங்கவஸ்திரம் அணிந்து கொண்டும், பெண்கள் பட்டுப் புடவையிலும் இருக்க, ஹாலில் பெரிதாக வரையப் பட்டிருந்த கோலத்தின் நடுவில் பழங்கள், பூ, மாலைகள், இனிப்பு என்று வைக்கப்பட்டிருக்க, அனிதாவும், குணாவும் திகைத்துப் போயினர்.

“என்னது இதெல்லாம்?”

“உங்க ரெண்டு பேருக்கும் இன்னிக்கு நிச்சயதார்தம்”

“வா..ட்? இவ நம்ம ரெண்டு வீடும் எதிரெதிர் துருவமா இருக்குனு சொன்னா..”

குணா முடிக்கும் முன், அவன் தந்தை, “அதேதான், ஆப்போசிட் போல்ஸ்அட்ராக்ட் ஈச் அதர்” என்று கூறி சிரித்தார்.

“வீ நோ போத் ஆஃப் யூ லைக் ஈச் அதர். அதனால்தான், இந்த ஏர்பாடுகளை செய்தோம்” சீக்கிரம் ரெடி ஆகுங்கோ, ரிலேடிவிஸ் வரத் தொடங்கி விடுவார்கள்”

இன்ப அதிர்ச்சியிலிருந்து மீண்ட அனிதா சுதாரித்துக் கொண்ட பொழுது, குணாவின் தாத்தா அவளிடம் வந்து, நான் உன்னை சுந்தரி என்றுதான் கூப்பிடுவேன், ஏன்னா அது என் அம்மாவின் பெயர், சீக்கிரம் ரெடியாகும்மா” என்றார்.

“மை காட்!” என்று வியந்த இருவரும், இந்த பெரியவர்களை புரிந்து கொள்ளவே முடியவில்லையே என்று நினைத்துக் கொண்டெ, நிச்சயதார்த்ததிற்கு தயாராக ஆரம்பித்தார்கள்.