மன்னிக்க வேண்டுகிறேன் 2 / 2

(மன்னிக்க வேண்டுகிறேன் கதை இறுதிப் பகுதி. )

எழுதியவர் : கீதா ரெங்கன்.

முதல் பகுதி சுட்டி 

“அப்பாவைப் பொருத்தவரை இவங்க ரெண்டு பேர் ஜாதகமும் சேரலை. மாலினி கஷ்டப்படுவா……அதை என்னால தாங்கிக்க முடியலைமா அதான் சொல்றேன்மா…” என்று தன் அத்தை ஜெயா நகர்ந்ததும் தன் அம்மாவிடம் சொன்னான் ரகு.

“இதப்பாரு ரகு, என்ன நடக்கணுமோ அதான் நடக்கும். அப்பாவே இதைப் பத்தி தன் தங்கை ஜெயாகிட்டயோ இல்ல என் அண்ணா மூர்த்திகிட்டயோ எதுவும் பேசலை. மத்த அண்ணன்கள் கிட்ட கூடப் பேசலை. ஏன், உங்க அத்தை ஜெயாவும் அவ அண்ணாகிட்ட ஜாதகம் கொடுத்துக் கேட்கலை. அப்பாதான் தன் தங்கை மேல, மருமகள் மேல இருக்கற பாசத்துல அவ ஜாதகத்தையும் ரமேஷ் ஜாதகத்தையும் பார்த்தார். நீ ஏதாவது சொன்னா குடும்பத்துல குழப்பம் வரும். வேண்டாத மன வருத்தங்கள் வரும். இத்தோட விட்டுரு.”

ரகுவின் மனசு ஆறவில்லை. அவனுக்கு ஜாதகம் குறித்துக் கூடக் கவலை இல்லை. ரமேஷ் இவளுக்குச் சரியானவன் இல்லை என்பதே அவன் எண்ணம். வருத்தம் எல்லாம். கண்டிப்பாக மாலினி வேறு வழியில்லாமத்தான் அட்ஜஸ்ட் செய்துகொள்வாளே தவிர சந்தோஷமாக இருக்க மாட்டாள் என்று அவனுக்கு ரொம்பவே தோன்றியது.

கல்யாணமும் நடந்துவிட்டது. பிறந்த வீட்டினர் குடித்தனம் வைக்க வந்த போது ரமேஷ் கடு கடுவென்றிருந்தான் எல்லோரிடமும்.

“உன் மாமாவும், ரகுவும் இனிமே அவங்க குடும்பமே இந்த வீட்டுப் பக்கம் வரக் கூடாது. ரகு இஸ் எ டெர்ட்டி ஃபெல்லோ. ஒன் மாமன் சீப்” என்று சொல்லி இன்னும் சில குடும்பங்களையும் வீட்டுக்கு வரக் கூடாது என்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பிறந்த வீட்டினரின் வருகையைக் குறைத்தான்.

மாலினியால் எதுவும் பேச இயலவில்லை. கல்யாணம் ஆன புதிது. அந்த வருடங்கள்தான் ஒரு குடும்பம் அமைவதற்கான அடித்தளம். ஃபர்ஸ்ட் இம்ப்ரஷனே மாலினிக்கு நல்லதாகப்படவில்லை.

ரகுவை ஏதேச்சையாகச் சந்திக்க நேர்ந்த போது, ரகு, ரமேஷின் கையைப் பிடித்தபடி 'ஸாரி டா' என்று சொன்னதும் ரமேஷ் பேசாமல் கையை உதறிவிட்டுச் செல்லவும், கண்ணில் நீருடன் மாலினியைப் பார்த்தான்.

“ஸாரி மாலினி.”

‘என் கல்யாணத்தை நிறுத்த முடியலைன்றதுக்கா இல்லை, கல்யாணம் முடிஞ்சு மாலினி நல்லாத்தானே இருக்கானு நீங்களாக நினைச்சு, ஸோ நாம நினைச்சது, செஞ்சது தப்புன்னு நினைச்சா’ என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.

“இட்ஸ் டூ லேட் ரகு” என்று சொல்லிவிட்டு, தன் அழுகையைக் கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு அங்கிருந்து அகன்றாள்.

‘இட்ஸ் டூ லேட்’ மாலினி எதைச் சொல்லுகிறாள்? அவள் கல்யாணம் நடந்துவிட்டது குறித்தா அல்லது நாங்க எமோஷனல் மொமென்டில் செய்த ஸ்டுப்பிடிட்டுக்கு அன்று சொல்ல வேண்டிய ஸாரியை இன்று சொல்கிறேன் என்றா? செய்துவிட்டு சாரி என்கிறானே என்றா?’ என்று ரகுவிற்குள் கேள்விகள்.

ரகு மேல்படிப்பு படிக்க வெளிநாடு சென்று அங்கேயே வேலையும் தேடிக் கொண்டதாக மாலினி அறிந்தாள். அடுத்து ரகுவிற்குக் கல்யாணம் என்றும் அறிந்தாள். மாமாவும் அத்தையும் பத்திரிகை கொடுக்க வந்தார்கள் ஆனால் ரமேஷ் அனுமதிக்கவில்லை. கல்யாணத்திற்கும் செல்ல முடியவில்லை.

எத்தனையோ பிரச்சனைகள் மாலினிக்கு. ஒன்றா ரெண்டா. ரமேஷிடம் என்னவோ ஒரு குறை மனரீதியாக இருப்பதாகப்பட்டது. ஆனால் யாரிடம் சொல்ல? கேட்க? புகுந்த வீட்டினரின் ஆதரவும் ஒன்றும் பெரிதாக இல்லை. வருடங்கள் ஓடியது. இரு குழந்தைகள்.

ஓரிரு பிறந்த வீட்டு நிகழ்வுகளுக்கு மட்டும் ரமேஷ் மாலினியை அனுமதித்தான். ஆனால் அவன் எந்த நிகழ்வுக்கும் வர மாட்டான். மாலினி, இடையில் கிடைத்த அனுமதிகளில் ராகினி, பாமினியை தன் குடும்பத்தாரை சந்தித்திருந்தாலும், ரகுவை 15 வருடங்கள் கழித்து அவன் அப்பா சம்பத்தின் மரண நிகழ்வில் சந்திக்க நேர்ந்தது. உணர்ச்சிப் பெருக்கில் திக்குமுக்காடினர். அதற்கும் ரமேஷ் வந்திருக்கவில்லை. ஆனால் எப்படியோ மாலினியை மட்டும் அனுமதித்துவிட்டான்.

ரகுவிற்கு மாலினியைப் பார்த்ததில் சந்தோஷம் ஆனால் சூழல்தான் சரியாக இல்லை. “மாலினி எப்படி இருக்க? நீ அவ்வளவு சந்தோஷமா இல்லையோன்னு ராகியும், பாமியும் ரொம்ப வருத்தப்படுவா எங்கிட்ட பேசறப்ப…..”

“அப்படியெல்லாம் இல்லை ரகு. மொதல்ல கஷ்டமாத்தான் இருந்தது. சந்தோஷம்ன்றது நம்ம மனசுலனு பக்குவப்படுத்தி இப்ப பழகிப் போச்சு…..”

“ஆனா நீ எல்லாத்தையும் சமாளிச்சு, அட்ஜஸ்ட் செஞ்சு, மனசுல வைச்சுக்காம எப்பவுமே சிரிச்சுட்டே போயிடுவன்றது தெரியும்தான். அப்படிப் போறதால யாருக்கும் தெரிய வாய்ப்பில்லைதான். ஆனா அத்தையும் மாமாவும் ரொம்ப ஃபீல் பண்ணினாங்க. நீ எதுவும் அவங்ககிட்ட கூடச் சொல்றதில்லையாம்.”

“ம் விடு ரகு. இனி பேசிப் பயனில்லை. சில விஷயங்கள் அந்தந்த சமயத்துல நடந்தாதான் நல்லது. இல்லேனா டூ லேட்னு ஆகிடும். வாழ்க்கைன்றது மிஸ்ட்ரி. அதை அப்படியே ஏத்துக்கிட்டு எஞ்சாய் பண்ணனும். இல்லியா, அது ஒளிச்சு வைச்சுருக்கற விஷயங்களை நாமதான் புரிஞ்சு பக்குவப்படுத்திக்கணும். அது சில சமயம் நமக்குத் தெளிவா காட்டும் ஆனா நாம அதைப் புரிஞ்சுக்காம மிஸ் பண்ணிடறோம்.”

“உன் டாட்டர்ஸ்? ரமேஷ் எப்படி இருக்கான்? அவனோடு பல முறை பேச ட்ரை செஞ்சேன்.”

““தே ஆர் ஃபைன். ரமேஷ்க்கு உன் மேல, மாமா மேல உள்ள வெறுப்பு மாறலை. அஃப்கோர்ஸ் நம்ம வீட்டுல எல்லார் மேலயும். இப்ப மாமாவே இல்லை.”

“ம்ம்ம்”

“மாமாவும், நீயும் எனக்கு நல்லதுதான் செய்ய நினைச்சீங்க. அதை வெளிப்படையா எல்லார்க்கிட்டயும் சொல்லி டிஸ்கஸ் செஞ்சிருக்கலாம். ரிசல்ட் பத்தி கவலைப்படாம. ஒரு வேளை கல்யாணம் நின்னுருக்கலாம். ஆனா நீங்க செஞ்ச விதம் தப்பா போயிடுச்சு.”

“பெரிப்பா, பெரிம்மா எல்லாருக்கும் எங்கப்பா மேல நல்ல அபிப்ராயமே இல்லையே. ஸோ எங்கப்பா எடுத்துச் சொல்லியிருந்தாலும் கண்டிப்பா யாரும் நம்பிருக்கமாட்டங்கன்னு கொஞ்சம் இம்மெசூரா ஸ்டுப்பிடா நடந்திருச்சுதான். ஆனா, கண்டிப்பா அப்பா நல்லதுதான் நினைச்சார். அதையும் மீறி ஜாதகப் பொருத்தம்னு சொல்லி நடந்திருக்கே…..”

“ஹா ஹா ஹா ஜாதகப் பொருத்தமா? ஐ நெவர் பிலிவ் இட். ரகு நீ ஒண்ணு யோசிச்சுப் பார்த்ததுண்டா? ஜாதகம் பார்க்கறப்ப எல்லாரும் தாலி பாக்கியம், கடைசி வரை சேர்ந்து இருப்பாங்களா, இதெல்லாம் தான் பார்க்கறாங்க. அந்தப் பெண்ணும் ஆணும் சந்தோஷமா இருப்பாங்களான்றத பார்க்கறாங்களா? குறிப்பா பெண் ஆங்கிள்ல. மனப் பொருத்தம் பார்க்கறாங்களா? தாலி பாக்கியம்னு ஹஸ்பன்ட் ஆயுள்தான் பார்க்குறாங்க. மனைவியோட ஆயுள்? ஏன்? ஆண் திரும்பக் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னா?”

“யோசிச்சதுண்டு மாலினி. இன்ஃபேக்ட் அப்பா உன் சந்தோஷத்த ஜாதக ரீதியா பார்த்தார், நான் யதார்த்தத்துல தெரிஞ்சதுனால உன்கிட்ட சொன்னேன்.”

“தெரியும் ரகு. என் மாமனார் எழுதியிருந்தார்ல, 6 ஜாதகத்துல என்னோடது பெஸ்ட்னு ஜோசியர் சொன்னார்னு……..எல்லாமே காரியமாத்தாண்டா ரகு. கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்தானே புரிஞ்சது. அந்த 5 பேரும் பெரிய இடம். நல்ல படிப்பு…..பொருந்தியிருந்தாலும் ரமேஷோட குறைக்கு, அந்தப் பெண்கள் உடனே பிரிஞ்சிட்டாங்கனா? ஆனா நான் சாதாரண குடும்பம். விட்டுட்டுப் போகமாட்டேன்னுதான் ஜோசியர் பல கால்குலேஷன்ஸ் போட்டு…ம்ம்ம்ம்ம்……….ஆனா நான் சந்தோஷமா இருக்கணும்னு நினைச்சு நீங்க செஞ்சதும் தப்பாயிடுச்சே.”

“ம்.. எனக்கும் அப்புறம் தோணிச்சு மாலினி. பட் நீ சொல்ற அதே டூ லேட்…….

“இப்படி யோசிச்சுப் பார்த்திருக்கியா? நீங்க நல்லதுனு நினைச்சத அப்படிச் செய்யாம நம்ம வீட்டுல மட்டும் டிஸ்கஸ் செஞ்சிருந்தா, ஒன்னு கல்யாணம் தடைபட்டிருக்கலாம். இல்லைனாலும் ரமேஷ் உங்கிட்ட, மாமாகிட்ட நம்ம வீட்டவங்ககிட்ட நல்ல உறவு மெயிண்டைன் செஞ்சிருக்கலாம் இல்லையா..”

“எல்லாத்துக்குமே நான் ஃபீல் பண்ணிருக்கேன் மாலினி. அதான் ரமேஷோடு பல முறை பேச முயற்சி செஞ்சேன். அப்பா செஞ்சது எங்களைப் பொருத்தவரை சரின்னு நினைச்சாலும் நான் ரமேஷ்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்க அன்னிலருந்தே முயற்சி செய்யறேன். இப்பவும் ரெடி.. அப்பா சார்பிலும்”

ரகு அமைதியாய் இருக்க, ரகுவைக் கண்டதில் அவனிடம் எல்லாம் சொல்லிவிட வேண்டும் என்ற துடிப்பில் மாலினி மீண்டும் தொடர்ந்தாள்.

“ரமேஷ் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னு இருந்தாராம். என்னைப் பார்த்து ஃபிக்ஸ் ஆனப்புறம் அவங்க வீட்டுல எல்லாரும் பயந்தாங்களாம். மண மேடைல உட்காருவாரானு டென்ஷனாம். ஜோஸ்யர்தான் தைரியம் கொடுத்தாராம். எல்லாரும் நினைச்சாங்களாம், கல்யாணம் ஆனா சரியாகிடும்னு. பாத்தியா ரகு, அப்ப கூட ஒரு பொண்ணொட நிலைல யாரும் யோசிக்கலை.”

“ம்ம். ஆனா யோசிச்சவங்களையும் யாரும் நம்பலையே”

“கல்யாணம் ஆன உடனேயே ரமேஷுக்கு இருந்த பிரச்சனைகள் மீண்டும் வர எங்க ரெண்டு பேர் ஜாதகத்தையும் எடுத்துட்டு ஓடினாங்க. இது வேற ஜோசியர். அப்போ அந்த ஜோசியர் என்ன கேட்டார் தெரியுமா? இந்த ரெண்டு ஜாதகத்தையும் சேர்த்து வைச்சது யாரு? கொஞ்சம் கூட சேரவே சேராது. கல்யாணம் பண்ணின தேதியும் சரியான நாள் இல்லைனு. ஹூம் என்ன கேட்டு என்ன யூஸ்? மாமா அப்ப சொன்னதும் இதைத்தானே? ஆனா? நடந்தது வேற”

“அப்பாவை அப்ப யாரும் நம்பலை. அதனாலதான் ஸ்டுப்பிடா நடந்தது. அதுக்கு அப்புறம் இப்ப எல்லாரும் ஃபீல் செஞ்சு ம்ம்ம்” ரகு ஒரு பெருமூச்சுடன்..”விதி மாலினி. அந்த கால்குலேஷன் இஸ் டிஃப்ரென்ட்.. கான் இஸ் கான். உன் குழந்தைங்க உனக்கு ஆறுதல். ஸோ நல்லது நடக்கும் கண்டிப்பா…”

““ஹூம்! அதுதான் இருக்கவே இருக்கே. எதுக்கானாலும் விதி மேல பழிய போட்டுறலாம் இல்லை நம்ம மனசை சமாதானப்படுத்திக்க யூஸ் பண்ணிக்கலாம்…. அட போடா எனக்கு கடவுள் கிட்ட கூட கோபம் வரும். ஆனா என்னையே என்ன சமாதானப்படுத்தி ஹேப்பியா வைச்சுக்க இப்படி நினைச்சுக்குவேன், ரமேஷுக்கு வேற யாராவது மனைவியா இருந்தா பிரிஞ்சுருப்பாங்க. ஆனா ரமேஷ் நிலை? இட்ஸ் காட்’ஸ் கால்குலேஷன். ஸோ அன்னிக்கு நீ ரமேஷுக்குத் துரோகம் செய்ய நினைச்சனு எல்லாரும் நினைச்சா, என் வாழ்க்கைய தியாகம்னு சொல்லுவாங்களா?”

“மாமா படுக்கைல இருந்தப்ப இங்கதானே ஹாஸ்பிட்டல். ரமேஷ் பார்க்க அலவ் பண்ணல. இவ்வளவு நாள் பொறுத்தது மாதிரி இந்த விஷயத்துல என்னால பொறுக்க முடியலை. ஸோ டக்குனு ரமேஷுக்குக் கூடத் தெரியாமத்தான் போய் பார்த்தேன். மாமாவும் ஸாரி ன்னு எழுதிக் காட்டினார். எனக்கு அழுகை வந்திருச்சு.”

‘”ஓ! நீ என்ன சொன்ன?”

“இட்ஸ் டூ லேட் நு சொல்ல வந்தது ஆனா சொல்லலை. எதுக்கு ஸாரி? பாவம் அவர். அவரை நான் என்னிக்குமே தப்பா நினைக்க மாட்டேன். எங்கள படிக்க வைச்சதே மாமாதானேடா. ஸோ அவர்கிட்ட அன்பா பேசி சமாதானப்படுத்தினேன். அவர் ரமேஷிற்கும் ஸாரினு எழுதிக் காட்டினார்.”

“இந்த ஸாரிக்கும், இட்ஸ் டூ லேட் றதுக்கும் அர்த்தம் எனக்குப் புரியுது மாலினி. வேற யாரு நினைக்கறதைப் பத்தியும் நான் வருத்தப்பட மாட்டேன். என்னையும் எங்கப்பாவையும் நீ தப்பா நினைக்கலைதானே?”

“நெவர் ரகு. என்னால முடியாது”

“தாங்க்யு. தாங்க்ஸ் எ லாட். ஸாரி அகெய்ன்”

“தேவையில்லாம எனக்கு நிறைய “ஸாரி” கிஃப்டா கொடுத்துட்ட. ஹையோ போதும்டா, ரகு. பி இன் டச் வித் மீ….!”

எல்லோரையும் சாப்பிட அழைத்தார்கள். மாலை போடப்பட்டு, சம்பத் மாமா கையைக் கூப்பிக்கொண்டு இருக்கும் அந்த ஃபோட்டோவில் மாமா “மன்னிப்பாயா” என்று கேட்கிறாரோ என்று தோன்றியது மாலினிக்கு.

(நிறைவு) 

============================================