அவள் என்ன செய்யட்டும்?

நெல்லைத்தமிழனின் முன்குறிப்பு  :

அன்புள்ள கேஜிஜி சார்,

     க க க போ 2க்கான கதை எழுதியிருக்கிறேன். நான் கதையெல்லாம் எழுத முயற்சி செய்வேன் என்றே நினைத்துப்பார்த்ததில்லை. எங்கள் பிளாக் ஸ்ரீராமுக்குத்தான் (வெறும் ஸ்ரீராம்) நன்றி சொல்லவேண்டும். கதையின் போக்கு நன்றாக இருந்தால் பப்ளிஷ் செய்யவும். படத்தை இணைத்துள்ளேன்.

     இன்னொன்று. கதைக்கான கருவோ அல்லது பாயிண்ட்ஸோ கொடுத்து உங்கள் தளத்தில் கதை எழுதச் சொல்லும்போது, கதை உங்கள் தளத்தில் வெளியிட்டபிறகு, அவர்களது தளத்தில் (இருந்தால்) வெளியிட்டுக்கொள்ளலாம் என்று சொல்லுங்கள். EngalCreationsதானே இன்ஸ்பிரேஷன். இல்லைனா, EngalCreationsல அந்த அந்த தலைப்புல எல்லாக் கதையையும் வெளியிடமுடியாது. வெறும் லிங்க் கொடுப்பது என்பது அவ்வளவு Attractive ஆக இல்லை.

   

==================================================================================



                          அவள் என்ன செய்யட்டும்?

                            நெல்லைத்தமிழன் 

சில்லென்று தவழும் காற்று. மரங்களின் மெல்லிய அசைந்தாடும் ஒலி. மாலை நேரம். பறவைகள் கீச் கீச் என்று தம் தம் இருப்பிடங்களுக்குத் திரும்பும் சப்தம். தூரத்தில் உட்கார்ந்திருந்த குடும்பத்தின் டேப் ரெகார்டரிலிருந்து பாடல்கள், நன்றாகக் கேட்டன. அனுஷா உட்கார்ந்திருந்த பெஞ்சிலிருந்து நேர் எதிரே சிறிது சலசலத்தோடும் நீரோடை. அந்த ரம்யமான மாலையில், பாடல்கள் அவளின் நினைவுகளைத் தூண்டிவிட்டன.

எத்திராஜ் கல்லூரி Srushti கலை இரவில்தான் அவனை முதலில் சந்தித்தது. அது கல்லூரிகளுக்கு இடையேயான போட்டி மற்றும் கலாச்சாரத்தைக் கொண்டாடும் இரவு. எங்கு பார்த்தாலும் கல்லூரி மாணவ மாணவிகளின் உற்சாகக் குரல். ஆடிட்டோரியத்திலோ.. கேட்கவே வேண்டாம். மேடையில் பாட்டுப்போட்டியின் கடைசி ரவுண்டு.  அவளுக்கு மிகுந்த நம்பிக்கை. இந்தத் தடவையும் தான் ரொம்ப நல்லாப் பாடின மகிழ்ச்சி. அதுவும் அவளது ஃபேவரைட்டான பி.சுசிலாவின் குரலில், ‘நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு” இன்றைக்கு நல்லா வந்திருந்தது. அவளுக்கு அருமையான குரல். சென்னையில் எந்தக் கல்லூரியில் போட்டி நடந்தாலும் அவளுக்குத்தான் முதல் பரிசு. கடந்த இரண்டு வருடமாக Srushti கலை இரவில், அவளுக்குத்தான் பாட்டுப்போட்டியில் முதல் பரிசு. B.Com முடிக்கும் இந்த வருடமும் முதற் பரிசு கிடைத்தால் அது ஒரு புதிய சாதனையாகும். பரிசுக் கோப்பையையும் அவளுக்கே நினைவுக்காகக் கொடுத்துவிடுவார்கள். அவள் பாடலுக்குக் கிடைத்த வரவேற்பு அவளை மிகவும் மகிழ்ச்சிப்படுத்திற்று.

“இறுதியாக அண்ணா பொறியியல் கல்லூரி மாணவர் அகமது பாடுவார்” என்ற குரல் கேட்டு அவளுக்கு இன்னும் சற்று நேரத்தில் தனக்கு முதல் பரிசை சொல்லிவிடுவார்கள் என்ற எண்ணமே அவளுக்குக் கிளர்ச்சியாக இருந்தது. டென்ஷனை மறைப்பதற்கு பேச்சுத்துணைக்கு ரஸியா இருந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். பாடகர்களை மட்டும் முன்வரிசையில் அமரச் சொன்னதால், பக்கத்திலிருந்த வேறு கல்லூரி மாணவியிடம் பேசுவதற்கு அவளுக்கு ஒன்றும் இருந்திருக்கவில்லை. அவளின் நினைவுகளைக் கலைப்பதுபோல், ‘விடைகொடு எங்கள் நாடே கடல் வாசல் தெறிக்கும் வீடே’ என்ற பாடலைக் கேட்டவுடன் மேடையைப் பார்த்தாள். குரலும் பாடிய விதமும் நன்றாகத்தான் இருந்தது. பொதுவாக இரைச்சலாக இருக்கும் ஆடிட்டோரியம் சத்தம் இல்லாமல் சட் என்று அமைதியாகிவிட்டதான பிரமை. பாடல் முடியவும், புயல்தான் வந்துவிட்டதோ என்று எண்ணும்படி அனைவரின் கைதட்டுக்கள், பாடகரின் திறமையைப் பறைசாற்றுவதுபோல் இருந்தது. அகமதுக்கு முதல் பரிசு அளிக்கப்பட்டபோது அவளுக்கு ஏமாற்றம் இருந்தது. இருந்தாலும் இலங்கைத் தமிழர்களின் கஷ்டத்தினை நினைத்து சமீபகாலமாக, நிறைய கல்லூரி மாணவர்கள் ஊர்வலம் சென்றிருந்ததும், மக்கள் அனேகமாகத் துடைத்தழிக்கப்பட்ட செய்திகளும், இந்தப் பாடலைக் கேட்டவுடன் எல்லோருடைய உணர்ச்சியையும் தூண்டிவிடப்பட்டதுபோல் ஆயிற்று. அப்போது அவளுக்கு, ‘யாரிவன்’ என்று தோன்றியது.

நிகழ்ச்சி முடிவில் ரஸியா, அகமது தன்னோட அண்ணன் என்று சொன்னபோதுதான் அவளுக்கு நினைவு வந்தது. ஏற்கனவே ரஸியா சொல்லியிருந்தாள், அவள் அண்ணனும் இந்தத் தடவை பாடல் போட்டியில் கலந்துகொள்வான் என்று. ரஸியாவுக்குத்தான் கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருந்தது. அண்ணன் வெற்றி பெற்ற மகிழ்ச்சியைவிட, தன் சினேகிதி சாதனை செய்யமுடியாமல் போய்விட்டதே என்ற வருத்தம் மேலோங்கியது.

அடுத்த ஒரு மாதத்தில் இறுதி வருடம் என்பதால், அவளின் வகுப்பில் உள்ள எல்லோரும் சோழாவில் பார்ட்டி வைத்தார்கள். பார்ட்டி முடியும் சமயம் ரஸியாவை பிக் அப் பண்ண அகமது வந்திருந்தான். அப்போதுதான் ரஸியா, அகமதை அனுவுக்கு அறிமுகப்படுத்தினாள்.

“உனக்கு பரிசு கிடைச்சதுல அனுவுக்கு 3வது தடவையும் தொடர்ந்து பரிசு பெறும் வாய்ப்பு போச்சுன்னு சொன்னேனில்ல, அவள்தான். என்னோட க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்”

“ஸாரி.. நான் எந்தப் போட்டியிலும் கலந்துக்கமாட்டேன். எப்போவும் ஸ்டடீஸ்தான் என் ப்ரையாரிட்டி. இந்தத் தடவை என் ஃப்ரெண்ட்ஸ்லாம் கல்லூரியில் கடைசி வருஷம், கண்டிப்பா கலந்துக்கணும்னு வற்புறுத்தினாங்க. அதை சேலஞ்சாக எடுத்துக்கிட்டுதான் கலந்துக்கிட்டேன். என்னால உங்களுக்கு ஏமாற்றமாயிடுத்துன்னு ரஸி அன்னைக்குச் சொன்னபோது கொஞ்சம் சங்கடப்பட்டேன். எப்பயாவது பார்த்தால் ஸாரி சொல்லணும்னு நினைச்சுக்கிட்டிருந்தேன்” அகமது அனுவை நோக்கி வருத்தமான முகத்தோடு சொன்னான்.

“அதுனால என்ன. அன்னைக்கு ரொம்ப நல்லாப் பாடினீங்க. ஆடியன்ஸை அசர வச்சுட்டீங்க. உங்க பாட்டு செலெக்ஷனும் ரொம்ப அப்பீலிங்கா இருந்தது” அனு உற்சாக முகத்தோடு சொன்னாள்.

“அனு.. வர்றேன். அகமத் சீக்கிரம் வண்டியை விடு” 

“ஏய்.. உன் ஃப்ரெண்ட் எப்படி வீட்டுக்குப்போவா?” அகமது ரஸியாவை நோக்கிக் கேட்டான்.

“அவ அப்பா வருவார்”

“நாம வேணும்னா அவங்க வர்ற வரைல வெயிட் பண்ணுவோமா” அகமது கேள்வியோடு அனுஷாவைப் பார்த்தான்.

“வேண்டாம். இப்போ வந்துடுவேன்னு ஃபோன்ல சொன்னார். நீங்க போய்ட்டுவாங்க. தாங்க்ஸ்”. அனு பதில் சொல்லும்போது, அவள் மனசில் அகமதுவின் நல்ல குணம் பதிந்தது.

அதுக்கு அப்புறம் அகமதை அவள் பார்க்கும் சந்தர்ப்பம் ஃபைனல் எக்சாம் முடிந்த அன்றுதான் கிடைத்தது. ஸ்டடி ஹாலிடேஸ்ல வாரம் 4 நாளாவது ரஸியா அவள் வீட்டுக்குப் படிக்க வந்துடுவாள். அவளே ஸ்கூட்டில வந்துடறதுனால, அகமதைப் பார்க்கும் சந்தர்ப்பமே கிடைக்கவில்லை. அவனும் படிப்புல பிஸி, கடைசி செமெஸ்டர் தேர்வுக்கு படிச்சிட்டிருக்கான். இந்தத் தடவையும் நல்ல ஸ்கோர் எடுத்தான்னா யூனிவர்சிட்டி கோல்ட் மெடல் அவனுக்குத்தான் கிடைக்கும்னு ரஸியாதான் சொன்னா.

“அனு.. நான் போய் ப்ரொஃபசர்கள்ட சொல்லிட்டு வந்துர்றேன். அகமது வந்தான்னா இருக்கச் சொல்லு”  அவள் கிளம்பிய நிமிஷம் அகமது பைக்கில் வந்தான். அவனைப் பார்த்ததும் அவளுக்கு வயிற்றுக்குள் கலவரம் வந்தது.

“ஹாய்.. உங்க ஃப்ரெண்ட் எங்க போனா?” அகமது அவளைக் கேட்டான்.

“இதோ அஞ்சு நிமிஷத்துல வந்துடுவா. உங்களுக்கு எப்போ ஃபைனல் எக்சாம்”  குரல் பதட்டமாவதை அனுவால் உணர முடிந்தது.

“இன்னும் ஒரு மாசம்தான் இருக்கு. நீங்க ரெண்டுபேரும் அடுத்தது என்ன பண்ணப்போறீங்க. என்ன பண்ணினாலும் ஒரு மாசமாவது ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு அப்புறம் ஆரம்பிங்க” அகமது சிரித்துக்கொண்டே சொன்னான்.

“அவளுக்கு கேட்கவேண்டிய கேள்விகள் இருக்க, அவன் கேள்விகேட்கிறானே’ என்பதை நினைக்கும்போது, ‘கிடைத்த சந்தர்ப்பத்தை நழுவ விடாதே’ என்று அவள் மனதின் குரல் கேட்டது. “நான் உங்கள்ட கொஞ்சம் பேசணும்’. அனு சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போது, “ஏய்.. அதுக்குள்ள வந்திட்டயா” என்ற குரலோடு ரஸியா வந்தாள்.

“என்ன என் ஃப்ரெண்டுட்ட எப்படி எக்ஸாம் எழுதியிருக்கானு கேட்டு பயமுறுத்திட்டயா இல்லை நான் எப்படிப் பண்ணியிருக்கேன்னு அவள்கிட்ட கேட்டியா” ரஸியா அவள் அண்ணனை நோக்கி சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள்.

“எனக்கு நேரமாகுது. நான் லைப்ரரிக்குப் போகணும். வா சட்டுனு கிளம்பலாம்’ என்று சொல்லிக்கொண்டே அகமது ரஸியாவை ஏற்றிக்கொண்டு கிளம்பினான். “ஏய்.. அனு ரெண்டு நாள் ரெஸ்ட் எடுத்தப்பறம் வீட்டுக்கு வரேண்டி”..ரஸியா சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே பைக் விர்ரென்று கிளம்பி மறைந்தது.

இரண்டுமாதம் கழித்து CITY நூலகத்தில் அவள் சி.ஏ சம்பந்தமான புத்தகங்கள் எடுக்கப்போயிருந்தபோதுதான் யதேச்சையாக அகமதைப் பார்த்தாள்.

“நீங்க எப்படி எக்சாம்லாம் எழுதினீங்க?” அனுதான் ஆரம்பித்தாள்.

“நல்லாப் பண்ணியிருக்கேன். ரிசல்டுக்கு இன்னும் மூணு மாசம் இருக்கு. ஆமாம் ரெண்டுபேரும் சி.ஏ சேர்றதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டீங்களா?” அகமதின் சிரித்த முகம் அவளுக்கு தைரியத்தை வரவழைத்தது.

“ஆமாம். உங்க கிட்ட ஒண்ணு கேட்கணும். பக்கத்துல காஃபி ஷாப்புக்கு வர்றீங்களா” அனு அவனைக் கேட்டாள்.

“ஷ்யூர். ஒரு நிமிஷம், இந்த கார்டைக் கொடுத்துட்டு வந்துர்றேன்”

‘உங்களுக்கு கேப்பசினோ பிடிக்குமா?’ அவன்’தான் கேட்டான்.

‘வேண்டாம் கோல்ட் காஃபியே சொல்லிடுங்க’ அனு சொன்னாள்.

“என்னமோ பேசணும்னு சொன்னீங்களே… சொல்லுங்க” காஃபி ஆர்டர் செய்துவிட்டு கேட்டான்.

“எனக்கு உங்களோட பழகணும், வாழ்க்கைல ஒண்ணு சேரணும்’ சொல்லுவதற்குள் அவளுக்கு பட பட வென்று மனதில் வந்தாலும், சொல்லவந்ததைச் சொல்லிவிட்டோம் என்ற திருப்தி ஏற்பட்டது. இருந்தாலும் மனதின் படபடப்பு நீங்கவில்லை.

 “அனுஷா.. உங்களைப் பத்தி ரஸி சொல்லியிருக்கு. அவளும் என்னைப் பத்தி உங்கள்ட சொல்லியிருப்பா. எனக்கு லட்சியம் ராணுவத்துல சேரணும்கறதுதான். வாப்பா பத்து வருஷம் முன்னால எல்லைல மவுத் ஆயிட்டார். அப்போலேர்ந்து எனக்கு நல்லா படிச்சு ராணுவத்துல பெரிய போஸ்டுல வரணும், நாட்டுக்கு என்னோட பங்களிப்பும் இருக்கணும்கறதைத்தான் லட்சியமா வச்சுக்கிட்டேன். எங்க அத்தா அப்பா போனதைப் பெருசா நினைக்கலை. நாட்டுக்கு சேவை செய்யும்போது அவர் உயிர் போச்சேன்னுதான் பெருமையா நினைச்சாங்க. நானும் ராணுவத்துல சேரணும்னு சொல்லும்போதெல்லாம், அல்லா அப்படி உனக்கு திட்டம் வச்சிருந்தான்னா தாராளமா போ. வாப்பாவுக்கு பெருமை சேருன்னுதான் சொல்லுவாங்க. ஃபேமிலின்னு ஆயிட்டா லட்சியத்துல நிற்கமுடியாது. நானும் சாதாரணமா கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டு பெரிய வேலைல இருக்கணும்னு நினைச்சிருந்தேன்னா, நிச்சயம் உங்க காதலை ஏத்துட்டிருப்பேன். இதக் கேட்டுருவீங்களோன்னு சந்தேகத்துலதான் நான் ரெண்டுதடவை உங்க வீட்டுக்கு ரஸியோட வரதை அவாய்ட் பண்ணிட்டேன். தப்பா எடுத்துக்காதீங்க. என்னை சகோதரனா ஏத்துக்குங்கன்னு சொல்லமாட்டேன். நல்ல நண்பனா உங்க மனசுல வச்சுக்குங்க. எப்போ ப்ரே பண்ணும்போதும் என் லட்சியம் நிறைவேறணும்னு துஆ செய்ய மறந்துடாதீங்க. நீங்க எப்போதும் ரஸிக்கு நல்ல தோழியா இருக்கணும்” அகமது சொல்லும்போது ஒரு நெருங்கிய நண்பன் பேசுவதுபோல்தான் அவளுக்குத் தோன்றியது.

சில வருடங்கள் கழித்து, அவன் ராணுவத்தில் ஆபீசராக சேர்ந்துவிட்டதையும் காஷ்மீர் பூஞ்ச் பகுதியில் அவனுக்கு போஸ்டிங் என்றும் ரஸியா சொன்னாள்.

அப்புறம் நாலு வருஷம் கழித்துத்தான் அகமதை ரஸியாவின் கல்யாணத்தின்போது அவள் பார்த்தாள். ரஸியாவுடன் கூடவே திருமணத்தின்போது இருந்தாலும் அகமதிடம் பேசும் சந்தர்ப்பமே அமையவில்லை. மறுவீட்டுக்காக ரஸி காரில் ஏறும்போது அகமதும் அவளுடன் செல்வதைப் பார்த்தாள். அவனிடம் மீண்டும் பேசும் சந்தர்ப்பம் கிடைக்காதது அவளுக்கு ஏமாற்றம்தான். ரஸியா திருமணத்துக்குப்பின் படிப்பை முடிக்காமலேயே துபாய் சென்றுவிட்டாள். அவ்வப்போது ஸ்கைப்பில் chat செய்வதோடு சரி. துபாய் போனாலும் அவளுடன் கூடிய சினேகபாவம் ரஸியிடம் மாறவேயில்லை.

திருமணமே வேண்டாம் என்றுதான் அனுவுக்கு எண்ணம். அவள் மாமன் மகன் சுரேந்தரைத் திருமணம் செய்துகொள்ள வீட்டில் சொல்கிறார்கள். அவளால் அகமதை மறக்க முடியவில்லை. என்றேனும் ஒரு நாள் திருமணம் செய்யும் சந்தர்ப்பம் வராதா என்ற ஆசை மனதின் ஒரு புறத்தில். அது நடக்க வாய்ப்பே இல்லை என்பதும் அவளுக்குத் தெரிந்திருந்தது. சுரேந்திரனும் நல்ல ஃப்ரெண்ட்லிதான். எல்லாருக்கும் எல்லாமுமா வாழ்க்கையில் கிடைத்துவிடுகிறது? புதிய வாழ்க்கையைத் தொடங்கினால் என்ன என்பது மனதின் இன்னொரு புறத்தில். ரொம்ப மனதில் சிந்தித்த பிறகு, அப்பாவிடம் அனுஷா ரெண்டு வாரம் முன்பு திருமணத்துக்கு சரி என்று சொன்னாள். அம்மாவுக்கும் கரை புரண்ட மகிழ்ச்சி. எங்க… வேதாளம் மீண்டும் முருங்கை மரத்தில் ஏறிடப்போகுதே என்று உடனே நிச்சயதார்த்தமும் செய்துவிட்டார்கள். ஆச்சு ரெண்டு நாள் முன்புதான் நிச்சயதார்த்தம் முடிந்தது. அவளுக்கு ரஸியாவிடம் இதை பகிர்ந்துகொள்ளவேண்டும் என்று தோன்றவில்லை.  

நேற்றுதான் ரஸியா அவளிடம் அவள் அண்ணன் பேசுவதற்காக அவள் நம்பரைக் கேட்டான் என்று சொன்னாள். என்ன காரணம்னு சொல்லலையாம்.

பழைய கதைகளெல்லாம் அனுவின் மனதில் அலையடித்தன. அகமதுக்கு அவளது நம்பரைக் கொடுக்கச் சொல்வதா அல்லது வேண்டாம் என்று சொல்வதா? அவள் என்ன செய்யட்டும்?

தூரத்தில் அவளின் ஃபேவரைட்டான பாடல் காற்றில் தவழ்ந்துவந்தது.

“நினைக்கத் தெரிந்த மனமே உனக்கு மறக்கத் தெரியாதா”