கொக்கி 200225 : வாசமுள்ள மஞ்சள் மலரே!

இந்தப் பதிவு, நம்ம ஏரியா பதிவு கொக்கி 200225 

படத்திற்காக, திருமதி ரேவதி நரசிம்ஹன் 

எழுதி அனுப்பியுள்ள நினைவுகள். 

கொக்கி 200125 :: சந்தோஷ இல்லம்.

சந்தோஷ இல்லத்தில் நுழையும் முன்பு,  பார்க்க : 


கொக்கி 200125 ::  படம் பார்த்துக் கதை எழுதுங்க!

எழுதியவர்:  திருமதி ரேவதி நரசிம்ஹன் 

மலர்கள் பேசுமா?

மாலை நேரத்தில், இருள் கவியும் சமயம். 

அந்தப் பாதையோர மகிழ்வுத் திடலுக்கு, வந்திருந்தனர், அறுபது வயது அப்பாவும், முப்பது வயது மகனும். 

கொக்கி 200225 கருங்கல் மலர்.

இதற்கு முன்பு வெளியிடப்பட்ட 

கொக்கி 191222

கொக்கி 200125 

இரண்டையும் பார்த்திருப்பீர்கள், (அல்லது படித்திருப்பீர்கள். ) 

அந்தக் கொக்கிகளுக்கான கதையையும் பா அ ப ! 

இந்த மாதத்து கொக்கி, இந்தப் படம் : 

உருவங்கள் அழிவதில்லை. இறுதிப் பகுதி.

தங்கதுரை தன்னுடைய இருப்பிடம் செல்லக் கிளம்பினார்.

நீலு உயிரிழந்த இடத்திற்கு, போலீசால் மோப்ப நாய் அழைத்து  வரப்பட்டு, அது, அந்த வீட்டையே சுற்றிச் சுற்றி வந்ததே தவிர வேறு எங்கும் செல்லவில்லை. 

போஸ்ட் மார்ட்டம் ரிப்போர்ட், நீலு கீழே விழுந்த அதிர்ச்சியில் இதயம் நின்றிருக்கக்கூடும் என்று இருந்தது. 

போலீஸ், போலீஸ்!

காத்திருந்தவன் கண்களுக்கு, மாலைப்பொழுது மங்கலாகும் நேரத்தில், வீட்டைச் சுற்றிக்கொண்டு வந்த நீலு தென்பட்டார். 

சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக்கொண்டே தயக்கத்துடன் நடந்துவந்த நீலு, வேலிக் கதவின் வழியாக உள்ளே நுழைவதைப் பார்த்ததும், அவன் தன் திட்டத்தை செயல் படுத்தத் தயாரானான். 

மாஸ்டர் ப்ளான் !

                       
அதிகாலையிலேயே அந்த வீடு இருக்குமிடத்தைத் தேடிக் கண்டுபிடித்துவிட்டான் அவன். தன்னுடைய காரை, சற்று தூரத்தில் நிறுத்திவிட்டு, நடந்து வந்து, அந்த வீட்டை சுற்றிலும் நோட்டம் விட்டான் அவன். 

வீட்டின் ரோடுப் பக்கக் கதவு திறக்க இயலாத வகையில் பூட்டிக் கிடந்தது. முன் பக்க ஜன்னல்கள் பாதி திறந்து, பாதி மூடிய நிலையில் இருந்தன. இரண்டு முறை, வீட்டைச் சுற்றி வந்தான். வீட்டின் பின்பக்கக் கதவு, சற்றே திறந்த நிலையில் இருந்ததை கவனித்தான். 

உருவங்கள் அழிவதில்லை flash back 2 ' பார்வதிப் பெட்டி '

தந்தி வந்ததும், மாமா சொன்னதைக் கேட்ட அம்மா, 'ஏன் இப்படி அழுகிறாள்' என்று பார்வதியின் குட்டித் தம்பி தாஸுக்குத் தெரியவில்லை. பாவம். விவரமறியாத வயது அவனுக்கு. 

ஆனால், அம்மா அழுவதைப் பார்க்க அவனுக்குப் பிடிக்கவில்லை. அம்மாவின் அருகே சென்று, " அம்மா ஏன் அழுகிறாய்?" என்று கேட்டான். 

பார்வதியின் அம்மா, தாஸிடம், "உன் பிரியமான அக்கா நம்மை விட்டுப் போய்விட்டாளடா. இனிமேல் அவளைப் பார்க்கமுடியாதே என்று அழுகின்றேன்"  என்று சொல்லி அழுதாள். 

உருவங்கள் அழிவதில்லை flash back 1

பார்வதி, தன் தாயையும், குட்டித் தம்பியையும் தன்னுடைய தாய் மாமன் பொறுப்பில் விட்டு வந்திருந்தாள் என்றாலும், வாரம் ஒரு கடிதமாவது, அம்மாவுக்கு எழுதுவாள். சென்னையில், தன் வாழ்க்கை எப்படிப் போகிறது  என்பதை எழுதியனுப்புவாள். 

கொக்கி 200125: தொடரலாமா / வேண்டாமா ?

உண்மையாகச் சொன்னால், நீலு தேவேந்திரா கதை இன்னும் முடியவில்லை. 

இன்னும் பார்க்கப் போனால், நீலுவுக்கு அந்த வீட்டில் நிகழ்ந்தவை எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு லாஜிகல் விளக்கம் அளிக்கப்படவில்லை.

அந்த விளக்கம் இல்லை என்றால், இந்தக் கதைக்கு அர்த்தமே இல்லை. 

தா, உயிரைத் தா!

(நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி.... இதை இளகிய மனம் கொண்டவர்கள் படிக்காதீர்கள்.) 

அந்த வீட்டை நோக்கி நடந்த நீலுவின் கண்களுக்கு சிவபார்வதி உருவம் மெது மெதுவே பெரிதாகிக்கொண்டே போனது போன்ற பிரமை உண்டாயிற்று. 

வீட்டை நெருங்குகின்ற நேரத்தில், மெல்லிய காற்று வீசியது. 

காற்றில் அது என்ன மணம் ? எங்கேயோ ரொம்பப் பரிச்சயமான மணம்! இந்த மணத்தை பல வருடங்களுக்கு  முன்பு நுகர்ந்திருக்கின்றோமே ... என்று யோசனை செய்தார். 

வா, அருகில் வா !

(நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி) 


அந்தப் படத்தை அப்படியே, தன்னுடைய மொபைலில், நீலுவுக்குக் காட்டினார், தங்கதுரை. 

அதைப் பார்த்த நீலுவுக்கு, சற்று நேரம் பேச்சே வரவில்லை. 

சிவ பார்வதி.

(நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி) 

படங்களை அனுப்பிய அரைமணி நேரத்தில், தங்கதுரையின் அலைபேசிக்கு, வினோத்திடமிருந்து ஒரு செய்தி வந்தது. ' ஆஹா அற்புதமான லொகேஷன் சார்! இது எங்கே இருக்கு என்று விவரம் அனுப்புங்க. நானும் இதைப் போல் இருக்கின்ற சில இடங்களைப் பார்த்திருக்கிறேன். அவற்றை நாளை போய்ப் பார்த்து உங்களுக்கு படம் எடுத்து அனுப்புகிறேன். இந்த இடத்திற்குத்தான் நாளை நீலு சாரைக் கூப்பிட்டுக்கொண்டு போகப்போகிறீர்களா?'

தங்கதுரை, நாளை செல்லவிருக்கும் இடம் அதுதான் என்றும், அந்தப் படங்கள் எடுக்கப்பட்ட இடத்தின் விலாசத்தையும் வினோத்திற்கு அனுப்பி வைத்தார். 

* * * 

வினோத் வைத்த கோரிக்கை

(நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி) 

ஹோட்டல் பார் நோக்கி நடந்தபோது, தங்கதுரை கேட்டார் : " நீ யாரு? என்ன பேரு? நான் தமிழ் பேசுபவன் என்று எப்படிக் கண்டுபிடித்தாய்? "

இசைந்தால் இசை; இல்லையேல் வசை.

(நேற்றைய பதிவின் தொடர்ச்சி) 

" உருவங்கள் அழிவதில்லை படம் வெளிவரவில்லையா! ஏன்? " 

"சொல்கிறேன். கவிஞர் எழுதிய பாடலின் வரிகளுக்கு எந்த டியூன் சரியாக இருக்கும் என்று எல்லோரும் டிஸ்கஸ் செய்துகொண்டிருந்தோம்.  அப்போது அங்கே வந்த பார்வதி,  புதிதாக ஒரு டியூனில் அந்த வரிகளைப் பாடிக் காட்டினாள். அதில் இழையோடிய ஒரு சோகம் எங்கள் மனதை என்னவோ செய்தது. "

உருவங்கள் அழிவதில்லை.

இயக்குனர் நீலு தேவேந்திரா புதிய படத்தின் லொகேஷன்கள் தேடி வெளிநாடு வந்திருந்தார். 

உருவங்கள் அழிவதில்லை என்பது படத்தின் பெயர். 

இயக்குனரின் நண்பர் தங்கதுரை, அந்த நாட்டிலிருந்து அனுப்பிய அமானுஷ்ய வீட்டின் படத்தைப் பார்த்ததும்  தான் எடுக்கப்போகும் படத்தின் க்ளைமேக்ஸ் எடுக்க சரியான லொகேஷன் என்று நினைத்தார். உடனே செயலில் இறங்கிவிட்டார்.