பண்டோராவின் பெட்டி 200124

கொஞ்சம் delicate subject. 

கவனமாகப் படியுங்கள். உங்கள் கருத்துகளைப் பதியுங்கள். 

சில மாதங்களுக்கு முன்பு, facebook பதிவு ஒன்றில், ஷீரடி சாய்பாபா கோயில்கள் பற்றி, நடுநிலை நண்பர் ஒருவர் பதிந்திருந்தார். 




சாய்பாபா கோயில்கள், தமிழ்நாட்டில் பெருகி வருவதைப் பற்றி அவர் கருத்துகளை எழுதியிருந்தார். 

பதிவைவிட, அதற்கு வந்த கருத்துரைகள், ஆத்திக, நாத்திக வாதங்கள், பிரதிவாதங்கள், சுவையாக இருந்தன. 

ஒருவர் எழுதியிருந்தார் .... " நான் எப்பவும் வணங்குகின்ற "........"வை விட்டுவிட்டு, இனிமேல் சாய் பாபாவைத்தான் வணங்க வேண்டுமா ? அதற்கு நான் ஒருக்காலும் சம்மதிக்கமாட்டேன் ....... " என்ற ரீதியில் எழுதியிருந்தார். 

அதைப் படித்த பின், எனக்குத் தோன்றிய சிந்தனை இது. 

எந்த மதத்தினராக இருந்தாலும், அந்த மதத்திற்கு என்று சில வழிபாட்டு முறைகள், நம்பிக்கைகள் உள்ளன. 

அவற்றை, அந்த மதத்தைச் சார்ந்த முன்னோர்கள், மதகுருக்கள் சொன்னபடி, நம்பிக்கை உள்ளவர்கள் செய்துகொண்டு உள்ளனர். 

இதில் ஏதும் பிரச்னை இல்லை. 

நாத்திக வாதங்களை சில மதங்கள் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. 

சில மதங்கள் நாத்திக வாதங்களை பொருட்படுத்துவதில்லை. 

என் பார்வையில், 

கடவுள் நம்பிக்கை என்பது மருந்துக்கடை போன்றது. 

சிலருக்கு, சில நோய்கள், சில மருந்துகளால்தான் சரியாகும். 

நாகையில், என்னுடைய சிறு வயதில், அந்தப் பகுதியில் வாழ்ந்த இந்துக் குழந்தைகளுக்குக் கூட, சில சரும நோய்களுக்கு, நாகூர் தர்க்காவுக்குச் சென்று, மந்திரித்து, தாயத்துக் கட்டி வருவார்கள். சரும நோய்கள் சரியாகும். 

வேளாங்கண்ணி மாதா கோவிலுக்கு பல தரப்பட்ட வேண்டுதல்கள் செய்துகொண்டு, அவற்றை நிறைவேற்றி குணம் அடைந்த இந்துக்கள் பற்றிய விவரங்கள் அந்த மாதா கோவிலில் உள்ளன. 

நாகை நெல்லுக்கடை மாரியம்மன் கோவில் செடில் உற்சவத்தில், ஜாதி மத பேதம் இன்றி செடில் ஏற்றி குழந்தைகளுக்கு வேண்டுதல் நிறைவேற்றியவர்களையும் பார்த்ததுண்டு.

ஏன் இவற்றை எல்லாம் எழுதுகிறேன் என்றால், ஒரு கடவுளை மட்டும்தான் நம்புவேன், அவரை மட்டும்தான் வழிபடுவேன் என்று இருப்பவர்கள், பிரச்னை எதுவும் இல்லை என்றால், அப்படியே வாழ்வதில் எந்தத் தவறும் இல்லை. 

அதே போல் எந்தக் கடவுளையும் நம்பவில்லை என்று வாழ்பவர்களும், பிரச்னை இல்லாமல் வாழ்ந்துகொண்டு இருந்தால் சரிதான். 

ஆனால், பிரச்னைகள், சுகவீனம், நோய் வரும்போது, அதற்குரிய மருந்தை, பத்தியத்தைக் கடைபிடித்தல் நல்லது. 

அந்த மருந்துக்கான மருந்துக்கடைக்குச் சென்று, அந்த மருந்தை நோய் இருப்பவருக்குக் கொடுத்து, அவர்களை நோயின் பிடியிலிருந்து மீட்பதில் தவறு இல்லை. 

ஆனால், இனிமேல், என்னுடைய எல்லா வித நோய்களுக்கும் இதே மருந்தைத்தான் சாப்பிடுவேன் என்று அவரோ, அதைத்தான் எல்லாவற்றுக்கும் சாப்பிட்டாகவேண்டும் என்று மருந்துக் கடைக்காரரோ அல்லது டாக்டரோ சொன்னால், அது ஏற்புடையதாகாது. 

நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?